Plotki z ogródka

 

Rolnik śpi a w polu mu rośnie...

Mówi się, że rolnik śpi a w polu mu rośnie.. Ale to nie do końca prawda. Poza tymi co to koszą łąkę raz do roku i kasę z unii również corocznie wszyscy pozostali muszą się sporo natrudzić, by w polu coś poza chwastami urosło. No chyba że są  amatorami ze stanu Illinois (USA). Temu panu w roku 1974 wyrósł taki oto słonecznik gigant o wadze 7 kilogramów i średnicy ponad 50 cm. Wot kapitalisty..A sprawiedliwość gdzie?

Dokarmiajmy skrzydlatych

Zima to ciężki okres dla ludzi jak i dla zwierząt. Ja co roku staram się dokarmiać okoliczne ptaszyska, które lubię popodglądać..choćby w karmniku który zrobiłem z pięciolitrowej butelki po wodzie.

Na balkonie wystawiłem tackę ze starego piekarnika w której dosypuję ziarno słonecznika, i inne rzeczy podkradane królikowi Margoli i suszony chleb który uwielbiają wróble i kosy.

Słoninę zawieszam dla sikor. Najczęściej u nas goszczą  bogatki. Czubatki i gile z rzadka.

Niemniej ważne jest by zapewnić im dostęp do jedzenia- nie starego lecz dedykowanego ptakom i wody której często w zimie brakuje zarówno dużym jak i małym zwierzakom. Po prostu cieki na mrozie zamarzają..

W sumie tak niewiele trzeba by cieszyć oczy niezwykłym/ zwykłym widokiem przyrody, nie ponosząc przesadnych kosztów, nie przykuwając się do drzew lub jeszcze lepiej instalacji energetycznych ( bo to poklask i kasa gawiedzi ) i nie będąc członkiem Greenpeaców czy innych naciągaczy można chronić przyrodę ojczystą i cieszyć się widokiem fajnych ptaszków i już trochę mniej sprzątaniem ich odchodów:).

Klub rolnika

Zanim w wioskach pojawiły się Domy Kultury ich rolę w pewnym zakresie pełniły Kluby Rolnika. Jestem zbyt nieletni, by zapamiętać te przybytki, ale z opowieści wiem że były niezłe. Jakąś ich formą przerwalnikową teraz Domy Gromadzkie. Niewielka zmiana nazwy a jaka nobilitacja.     

Jest taka wioska w chrzanowskim powiecie...

To wiersz o naszej wiosce napisany i nadesłany na konkurs poetycki w roku 2011 przez 85 letnią Panią Emilię Agnieszkę Rejdych. Piękny w swej prostocie...

,,Psary"

Jest taka wioska w chrzanowskim powiecie,

o której nie wszyscy wiecie.

Między wzgórzami w samej dolinie,

a przez nią źródlany strumyk płynie.

Nawet wioski okoliczne z niej korzystają,

a przez ujęcie wody w Bialnym Dole

mieszkańcy wodociągi mają.

Śliczne położenie- lasy dookoła

to już jest wioska całkiem,całkiem nowa.

Znikły niskie chaty słomą kryte,

a teraz same kamienice.

Przy domach ogródki barwne

to naprawdę wygląda bardzo ładnie.

Jest szkoła, nowy kościół, kaplica,

remiza nowa, mieści się w niej straż ochotnicza.

Dużo sklepów, do miasta nie trzeba jechać,

bo na miejscu wszystko można kupić.

Samochody różnych marek,

po wąskich uliczkach przejeżdżają.

Prawie w każdym domu

samochód Psarzanie mają.

Oj zmieniło się, zmieniło co tu dużo gadać,

można by o historii Psar dużo opowiadać.

Żyją sobie ludzie, pokolenia rosną.

Piękna wioska Psary-

- a najbardziej wiosną!

Pani Emilia Agnieszka Rejdych (85l.)

Hit ogrodniczy roku 1970( ogórki babci Tichonowny )

Hitem ogrodniczym roku 1970 były ogórkowe węże babci Raisy Tichonownej. Raisa w tym roku wyhodowała gigantyczne ogórki o długości powyżej półtora metra i wadze ponad 6 kg. Do staruszki zjechali słynni radzieccy uczeni, również miejscowi nie mogli się im nadziwić. Agencja TASS ani media światowe nie zająknęły się nawet o próbach jądrowych w tym czasie i okolicy.  Ogórki w roku następnym były już zwyczajne. Tajemnica do dziś pozostała tajemnicą, jednak chodzą słuchy iż babcia Tichonowna żyje i jest krzepką ponad stulatką. Dla chcących osiągnąć sukces ogrodniczy podaję adres: Raisa Tichonowna Sawieljewa, gorod Żeleznowodsk, kraj Stawropolski, dawny ZSSR. A babci Tichonownie życzę 200 lat! I to nie przez wzgląd na sezon ogórkowy.